Roadtrip

Vandaag was het zover en gingen we het grote autohuur en links rijden avontuur aan! We moesten vroeg opstaan en uitchecken bij het hotel. De backpacks achtergelaten want 30 minuten lopen met die kilo's op onze rug leek ons geen goed plan. De auto huur ging in om 10 uur s' ochtend maar eenmaal aangekomen was onze auto nog bij het vliegveld! Daarnaast bleek er van alles niet te kloppen met onze boeking en moesten we bij betalen voor extra bestuurder en GPS. Terwijl we dit ook al online hadden betaald. Flink geïrriteerd en in ons beste Engels een behoorlijke discussie gehad met het autoverhuur bedrijf. Het bleek uiteindelijk niet hun schuld te zijn maar dat van de website. Ondanks dat kregen we toch de GPS en de extra bestuurder gratis, waarschijnlijk was hij ons zat ;). Daarnaast bleek onze verzekering ook dubieus te zijn en hebben we de auto toch maar extra verzekerd! Rond half 12 was onze auto dan eindelijk op de bestemming. Vol goede moed en wat zenuwen ging Lieke er dan voor. Na een paar rondjes in de parkeergarage zei Lieke " ooohh dit valt hartstikke mee". Ze had het nog geen seconde gezegd of ze raakte de muur van de parkeergarage met de spiegel! Blij dat we ons extra verzekerd hadden gingen we dan vol goede moed de " echte" weg op. De eerste bocht was het raak en waren we totaal in de war door het links rijden en reden we op de automatische piloot aan de verkeerde kant van de weg. Wat getoeter en gelukkig een parkeerplekje om tot rust te komen verder gingen we er dan weer opnieuw voor. Al snel was Lieke een volleerd links rijdster, alleen de knipperlichten aan de andere kant bleef een lastig onderwerp. Waardoor regelmatig i.p.v. richting aan te geven de ruitenwissers aan gingen.

De GPS kreeg geen signaal in de stad waardoor we geen idee hadden waar we waren of welke kant we op moesten. Dus op gevoel maar een bepaalde kant op gegaan waar we in het industrie gebied van Melbourne eindigde. Na 20 minuten nog geen GPS gestopt bij een tankstation waar een zeer vriendelijke vrachtwagen chauffeur ons een handje de goede weg op hielp. Met wat aanwijzingen weer de weg op gegaan waar we na amper 1 minuut rijden ineens onze tomtom konden gaan volgen.

Toen begonnen we aan onze lange avontuur naar de Great Ocean Road. Heel veel prachtige liedjes door ons gezongen (name Justin Bieber) verder kwamen we bij het begin van GOR aan. Slim als wij waren hadden we natuurlijk op maps gekeken hoe lang het rijden was vanuit Melbourne. Het kwam neer op 2 uur en 45 minuten, wat wij best lang vonden maar te doen. Alleen hadden we er niet over nagedacht dat de maps de snelste route van a naar b doet. De GOR was ietsje langer dan gepland en wat misselijkmakend dan verwacht. Uiteindelijk hebben we een dikke 6 uur genoten van kleine bochtjes, een kangaroo dat overstak en een strand om op uit te kijken voordat we bij de 12 apostelen aan kwamen. Doordat we erg vermoeid waren zijn we maar een half uurtje daar gebleven en toen met gierende banden richting ons B&B gereden.

Gierend van de honger, moe en rijdend in het donker zagen we daar opeens vanuit het niets een prachtige gele M opduiken. Het was al 9 uur en we hadden al uren niks meer gegeten. Een vreugde traantje was op ze plaats. Na ons als twee varkentjes te hebben misdragen moesten we nog een klein stukje naar het B&B in Geelong waar we rond 10 uur aankwamen. Het zag er echt super leuk en schattig uit. Uitgeput op de kamer aangekomen heeft Christie een nachtje goed geslapen op het tot nu toe slechtste bed in Ozzie!!

Na een heerlijk ontbijtje hebben wij ons leuke B&B achtergelaten om part 2 van de roadtrip te ondernemen, namelijke Philip Island. Van Geelong was het een kleine 3 uur rijden naar dit prachtige eilandje. Mits je de GPS goed volgt en geen paniek afslagen moet maken omdat je tank bijna leeg is en je in geen uur een tankstation bent tegengekomen. Met een hoop mazzel een random afslag genomen, een stukje achteruitrijden op plekken dat het niet mag zagen we een tankstation. En met zoveel geluk ook een subway ernaast. Met een volle tank die 25 euro kostte:) en een volle maag verder met de roadtrip gegaan! Eenmaal aangekomen eerst even wat informatie vragen bij het visitors center. We zijn namelijk altijd super goed voorbereid en weten precies wat we doen (not). Er was een mooi wildlife park wat ons werd aangeraden, 10 minuten rijden van het visitors center af. Eenmaal aangekomen zag het er wat sloppy uit en had Christie enige twijfel over naar binnen gaan. Lieke die het wat positiever zag heeft gelukkig Christie overgehaald. Eenmaal binnen waren we twee kleine kinderen in de Efteling! Wat een prachtig park met zoveel dieren die los lopen. De dieren waar we het meest onder de indruk van waren zijn de koala's, wombats en kangaroos. De meest vervelende dieren waren de struisvogels die ons aanvielen en ons eten jatten. Vele uren en gekochte zakjes eten later ging het park sluiten en werden wij gedwongen afscheid te nemen van de kangaroos. Vervolgens gingen we naar de penguins toe. Held dat ze is ging Christie hier zeker een dikke 15 minuten het links rijden avontuur aan. (De jetlag sloeg wat heftiger toe bij Christie dan bij Lieke).

Eenmaal aangekomen bij het penguins park bleven we een tijd in de auto zitten om de telefoons op te laden. We hadden zoveel foto's gemaakt in het wildlife park dat ze bijna leeg waren. Zeker een half uur laten gingen we dan eindelijk naar binnen. Bij binnenkomst werd het duidelijk dat je geen foto's mocht maken. Dus onze moeite was voor niks geweest! Een latte en een hotdog later mochten we naar buiten. Voor op het strand gaan zitten en wachten totdat de penguins uit de zee zouden komen. Rond 8 uur kwamen ze dan eindelijk. Het was zo verschrikkelijk mooi, leuk en uniek. Zonde dat we geen foto's mochten maken. Ze komen met een paar tegelijk aan en wachten dan totdat de rest er is. Als er een groep is van ongeveer 10 dan waggelen ze met ze allen naar boven om te gaan slapen.

Vervolgens naar Frankston gereden waar ons motel voor de nacht was. Eenmaal aangekomen zag het er erg rustig uit. Gelukkig voor ons was er om 11 uur s' avonds nog iemand aanwezig. Vol goede moed gingen we naar binnen waar ons verteld werd dat ze " fully booked" zijn. Vol verbazing keken we en vroegen we af hoe dat mogelijk is. Wij waren er toch nog niet. Wat bleek nou, we hadden een klein foutje gemaakt en het motel geboekt in 2017!!! Gelukkig hadden we mazzel en was er 1 kamer die geboekt was maar waar de mensen niet waren komen opdagen. Voor een mooi prijsje konden we daar slapen wat we dankbaar aannamen. Helaas gierde we weer van de honger. Na een mislukte drive through bij de KFC was onze enige optie wederom de gele M te bezoeken. Minder enthousiast dan de dag ervoor maar overheerst door de honger gingen we ervoor!

Na een heerlijk nachtje geslapen te hebben vertrokken we vroeg naar Melbourne waar we de auto moesten inleveren. Gelukkig mochten we onze Backpacks bij de Greyhound achterlaten voor de rest van de dag. De auto terug gebracht en vervolgens richting de rivier gelopen. Helemaal kapot vonden we een mooi restaurant met airco, wifi en grote banken. De hele middag hier gelegen. S'avonds nog een hapje gegeten met Vivienne bij de Australische Sumo. Bij binnenkomst werden we goed aangestaard omdat er alleen maar Aziaten waren. Verschrikkelijk gelachen omdat we meer dan de helft wat we bestelde niet lustte of wisten wat het was!! Daarnaast kregen we een grote pan met een bouillon erin waar we vlees in moesten gooien. Na een gezellige avond om 10 uur de nachtbus naar Sydney gepakt waar we 12 uur over gingen doen!